"ยิ่งโตยิ่งมีแฟนยาก"
กลายเป็นว่าพอถึงช่วงอายุหนึ่งของชีวิต คนที่เราจะเลือกมาเป็นคนรักกลับไม่ได้มีคุณสมบัติแค่คนรัก เราเริ่มไม่ได้มองหาคนที่แค่หน้าตาดี หรือคนที่แค่รักกันก็คือจบ แต่เรากลับมองหาคนที่จะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตในระยะยาวได้
เรามองหาคนที่นอกจากจะเป็นคนรักแล้ว ยังสามารถเป็นเพื่อนสนิทที่คุยกันได้ทุกเรื่อง เป็นเพื่อนที่ร่วมยินดีเวลาเราสุขและช่วยเป็นกำลังใจเวลาเราทุกข์
เรามองหาคนที่จะเป็นพี่ที่เราเคารพ คอยให้คำปรึกษาเวลาเราสับสน หรือคอยเตือนเมื่อเราทำผิด และคอยให้พลังบวกซึ่งกันและกัน
เรามองหาคนที่จะเป็นคนในครอบครัวที่คอยซัพพอร์ทสิ่งดีๆให้กัน คอยสนับสนุนให้เราเติบโต และคอยอยู่เคียงข้างช่วยเหลือเมื่อเราต้องการ
และที่สำคัญเรามองหาคนที่จะสามารถเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา เข้ามารู้จักสังคมของเรา ร่วมรับรู้ทั้งความชอบและไม่ชอบของเรา และเราเองก็สามารถเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตเค้าได้เช่นกัน
ส่วนหนึ่งของชีวิตคือส่วนแค่ไหนไม่มีใครตอบได้ ส่วนหนึ่งของบางคนอาจเป็นส่วนใหญ่ ส่วนหนึ่งของบางคนอาจเป็นส่วนน้อย แต่ส่วนหนึ่งส่วนนั้นก็เป็นส่วนที่สำคัญในชีวิตจากนี้เป็นต้นไป
ทุกอย่างในโลกล้วนเปลี่ยนไปตลอดเวลา
ความรักและรูปร่างหน้าตาภายนอกอาจมีผลกับชีวิตคู่แค่เพียงช่วงเดียวเท่านั้น และอาจจะเป็นแค่ช่วงที่สั้นที่สุด หลังจากนั้นเราจะเริ่มมองถึงส่วนประกอบที่ลึกลงไปเพื่อประคองความรักให้ยืนยาว
ไม่มีใครดีครบทุกองค์ประกอบ เราเองก็เช่นกัน เพราะฉะนั้นสิ่งที่เป็นตัวเค้าหรือตัวเรา สุดท้ายแล้วสิ่งนั้นจะกลายเป็นสิ่งที่กำหนดว่าในระยะยาวคนนี้เป็นคนที่ใช่หรือไม่
"ยิ่งโตก็ยิ่งหาแฟนยาก"
ก็ถูกต้องแล้ว เพราะเราไม่ได้มองหาแค่คนที่รักกันก็พอ เรากำลังมองหาคนที่พร้อมจะเติบโตไปกับเรา เรากำลังมองหาคนที่มีแล้วชีวิตเราและเค้าจะมีความสุขขึ้น และเรากำลังมองหาคนที่สามารถมองเห็นกันและกันในอนาคตร่วมไปกับเราได้
หาแฟนในวัยที่โตแล้วไม่ใช่เรื่องง่าย
เพราะเราอาจจะอยู่ในวัย
ที่ไม่ได้ใช้แค่ใจในการเลือกใครซักคนแล้ว
รัก
ช่า บันทึกของตุ๊ด